സൂഫികൾ പറയുന്നു: "സ്നേഹം ദൈവിക കരുണയുടെ لطائف البر (ലതാ’ഇഫ് അൽ-ബിർ) സൂക്ഷ്മതകളിലൂടെ രഹസ്യത്തിന്റെ (സിർ) ആകർഷണമാണ്."
ഈ വാക്യം സൂഫിസത്തിലെ ആഴത്തിലുള്ള ആത്മീയ ആശയം പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. സ്നേഹം (മഹബ്ബ) ഒരു പരിവർത്തനശേഷിയുള്ള ശക്തിയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു, ഇത് "സിർറ്" എന്ന ആത്മീയ രഹസ്യത്തെ ദൈവിക സാന്നിധ്യത്തേക്കു നയിക്കുന്നു. ഇതിന്റെ അർത്ഥം വിശദീകരിക്കാം:
1. "സ്നേഹം രഹസ്യത്തിന്റെ (സിർറ്) ആകർഷണമാണ്"
- സിർറ് എന്നത് വ്യക്തിയുടെ ഏറ്റവും ആന്തരികമായ, ഹൃദയ നാഥനോട് നേരിട്ട് അനുഭവപ്പെടുന്ന ആത്മീയ അന്തർഗതമാകുന്നു.
- സ്നേഹം ഒരു മാഗ്നറ്റിനേക്കാള്‍ ശക്തിയായി ഈ ആത്മീയ പരമസത്യത്തേക്കു ദിശാബോധം നൽകുന്നു.
- ഇത് ബലമായി ഉണ്ടാക്കുന്ന അല്ലങ്കിൽ അഭിനയിച്ച് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഒന്നല്ല; പകരം, ദൈവീയ സുന്ദര്യത്തോടുള്ള ആത്മാവിന്റെ സ്വാഭാവിക പ്രതികരണമാണ്.
2. "ദൈവിക കരുണയുടെ لطائف البر (ലതാ’ഇഫ് അൽ-ബിർ) സൂക്ഷ്മതകളിലൂടെ"
- ലതാ’ഇഫ് (സൂക്ഷ്മതകൾ) ദൈവിക ദയയുടെ സുക്ഷ്മമായ സ്പർശങ്ങളോ ആത്മീയ ബോധങ്ങളോ ആണ്.
- ബിർ (നന്മയോ ദയയോ) ദൈവിക കാരുണ്യത്തെയും അനുഗ്രഹത്തെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഇത് ആത്മാവിനെ പോഷിപ്പിക്കുന്നു.
- ഇതിന്റെ അർത്ഥം സ്നേഹം ഒരു മൂഡനിലയോ വികാരപരമായ ഒരു അനുഭവമോ അല്ല, മറിച്ച് ദൈവത്തിന്റെ കരുണയാൽ വളരുന്ന ഒരു ആത്മീയ സംവേദനമാണ്.
സൂഫികൾ വിശ്വസിക്കുന്നത് ദൈവീക സ്നേഹം ഒരു അനാവരണം (unveiling) ആണെന്നും ഇത് ആത്മാവിനെ പരിഷ്‌കരിക്കുകയാണെന്നും ആണ്. വ്യക്തി ദൈവികതയുടെ സൂക്ഷ്മതലങ്ങളോട് കൂടുതൽ സംവേദിക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ, സ്നേഹം കൂടുതൽ ശക്തമാകുന്നു, സിർറ് (ആന്തരിക ബോധം) ദൈവത്തോടടുത്ത് ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു. ഈ സ്നേഹം സാരലതയ്ക്ക് അതീതമായ ഒന്നാണ്—ഇത് ആത്മീയ ലഹരിയായ (ഇശ്ഖ്) മാറുന്നു, അപ്പോൾ ദൈവിക സാന്നിധ്യത്തിൽ സമ്പൂർണ്ണനായി ലയിച്ചുപോകുന്നു. ഇൻസാനുൽ കാമിലായിത്തീരുന്നു. ഖലീഫ / ഖിലാഫതിനെ (ദൈവീക പ്രതിപുരുഷൻ) അന്വർത്ഥമാക്കുന്നു.
