സൂഫീ ഗുരുവിന്റെ മൂന്നാമത്തെ ഗുരു

മരണമാസന്നമായി കിടക്കുന്ന ഗുരു ഹസൻ പറയുകയാണ്, എൻറെ മൂന്നാമത്തെ ഗുരു ഒരു കുട്ടിയായിരുന്നു.

ഞാൻ ഒരു സന്ധ്യാസമയം ഒരു ടൗണിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഒരു കുട്ടി വിളക്ക് പിടിച്ചു കൊണ്ട് പള്ളിയിലേക്ക് നടന്നു പോകുന്നത് എൻറെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടു.

വിളക്ക് അണയാതെ മെല്ലെ മെല്ലെ നടന്നു പോകുന്ന അവനെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ചിരി വന്നു.

ഞാൻ അവനോടു ചോദിച്ചു, മോനേ നീയാണോ ഈ വിളക്കിന്റെ തിരി കത്തിച്ചത്?

അവൻ പറഞ്ഞു, അതെ ഗുരുവേ. തമാശരൂപേണ ഞാൻ വീണ്ടും അവനോടു ചോദിച്ചു, നീയാണ് ഈ വിളക്ക് കത്തിച്ചതെങ്കിൽ നീ കത്തിക്കുന്ന സമയത്ത് ഈ വിളക്കിലേക്ക് തീ വരുന്നത് നീ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും. 

എങ്കിൽ നീ പറ, എവിടുന്നാണ് ഈ വിളക്കിലേക്ക് തീ വന്നത്?

ഇത് കേട്ടുകൊണ്ട് അവൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

എന്നിട്ടവൻ വിളക്ക് ഊതിക്കെടുത്തി. 

ശേഷം അവൻ എന്നോട് ചോദിച്ചു, ഗുരുവേ, ഞാനീ വിളക്കിലേക്ക് ഊതിയപ്പോൾ അതിലുണ്ടായിരു തീ പോയത് നിങ്ങൾ കണ്ടില്ലേ? ഇനി നിങ്ങൾ പറ, എവിടേക്കാണാ തീ പോയത്?

അപ്രതീക്ഷിതമായ അവൻറെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി.

എൻറെ ഈഗോ അവിടെ പൊട്ടിച്ചിതറി.

ഞാൻ വലിയ പണ്ഡിതനും അറിവുള്ളവനുമാണ് എന്ന ധാരണ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. അത്കൊണ്ട് തന്നെ പലപ്പോഴും പലരെയും

ഞാൻ തമാശക്ക് വേണ്ടി കളിയാക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. 

എന്നാൽ ഈ കൊച്ചു കുട്ടിയുടെ മുമ്പിൽ ഞാനിന്ന് പരാജയപ്പെട്ടു.

ഇളിഭ്യനായ ഞാൻ ചിന്തിച്ചു, ഈ കുട്ടിയുടെ ചെറിയൊരു ചോദ്യത്തിന് മറുപടി കൊടുക്കാൻ പോലും എൻറെ കയ്യിൽ അറിവില്ല.

 

അന്ന് മുതൽ ഞാൻ വളരെ വിനയമുള്ളവനായി ജീവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്ന വിനയം പഠിപ്പിച്ച ഈ കുട്ടിയാണ് എൻറെ മൂന്നാമത്തെ ഗുരു.