സൂഫിയുടെ ധ്യാനം | Sufi Meditation in Malayalamസൂഫിയുടെ ധ്യാനം തൻറെ മെഹബൂബിനെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മയാണ്. എല്ലാത്തിന്റെയും തുടക്കത്തിലും മധ്യത്തിലും അവസാനത്തിലുമെല്ലാം ദൈവത്തെ അവൻ സ്മരിക്കുന്നു.
അവരുടെ ശ്വാസവും നിശ്വാസവുമെല്ലാം പ്രണയ ഭാജനത്തിൻറെ ഓർമ്മയോടെയായിരിക്കും.
സൂഫി സാമ്രാജ്യത്തിലെ സുൽത്താൻ അജ്മീർ ഖാജാ തങ്ങൾ ധ്യാനാവസ്ഥയിൽ ഓരോ ശ്വാസത്തിലും ഏഴുതവണ എൻറെ മഅ്ശൂഖിനെ ഓർക്കുമായിരുന്നു.
അവരുടെ മുഴുവൻ സമയവും ധ്യാനമായിരുന്നു.
കാല്പനികവും സാങ്കൽപ്പികവുമായ ധ്യാനത്തിനപ്പുറം ഹൃദയത്തിൻറെ ധ്യാന കവാടം തുറന്നു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ആ ധ്യാനത്തിൽ നിന്ന് വിരമിക്കാനാവില്ല.
ഈ അവസ്ഥയിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന സൂഫിയുടെ ഹൃദയം നാൾക്കുനാൾ വിശാലമാകുന്നു.
വിശ്വ ചൈതന്യമായ പ്രപഞ്ചനാഥനെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ മാത്രമുള്ള വിശാലതയിലേക്ക് അവൻറെ ഹൃദയം വികാസം പ്രാപിക്കുന്നു.
ഖുദ്സിയ്യായ ഹദീസിൽ ഇങ്ങനെ കാണാം, എന്നെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ അർശിനു പോലും സാധ്യമല്ല.
എന്നാൽ മനുഷ്യ ഹൃദയത്തിനു കഴിയും.
ധ്യാനം പ്രിയനോടുള്ള രഹസ്യ സംഭാഷണമാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒരാൾ ധ്യാനത്തിലാണോ അല്ലയോ എന്ന് അയാളുടെ പ്രത്യക്ഷ ഭാവം കണ്ട് തിരിച്ചറിയാനാവില്ല.
ഞാൻ പഠിച്ചത് പോലെ തന്നെ മറ്റുള്ളവരും ധ്യാനിക്കണമെന്ന് പറയുന്നതിലും അർത്ഥമില്ല.
മൗലാനാ ജലാലുദ്ദീൻ റൂമി ഒരു കഥ പറയുന്നുണ്ട്.
ഒരിക്കൽ ഒരു സൂഫി, പൂക്കൾ വിടർന്നു നിൽക്കുന്ന സുന്ദരമായ ഒരു തോട്ടത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു.
വ്യത്യസ്ത നിറങ്ങളിലുള്ള പൂക്കളും ചെടികളും നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന തോട്ടത്തിന്റെ മനോഹാരിത കണ്ടമാത്രയിൽ അദ്ദേഹം ഉന്മേഷവാനും ആനന്ദഭരിതനുമായി.
അദ്ധേഹം കണ്ണുകളടച്ചു ധ്യാനിയായിരുന്നു.
ഇത് കണ്ടുനിൽക്കുന്ന ഒരാൾ ചിന്തിച്ചു,
എന്തൊരത്ഭുതം!
ഇത്രയും സുന്ദരമായ ഒരു തോട്ടത്തിൽ വന്നിരുന്ന് എങ്ങനെ ഇയാൾക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിയുന്നു.
അയാൾ സൂഫിയോട് ചോദിച്ചു,
നിങ്ങൾ എന്തൊരു മനുഷ്യനാണ്.
ഈ വശ്യമാർന്ന പൂന്തോട്ടത്തിൽ ഉറങ്ങുകയോ?!
നിങ്ങളൊന്ന് കണ്ണു തുറന്നു നോക്കൂ...
എത്ര സുന്ദരമാണ് ഈ മുന്തിരിത്തോപ്പ്.
വിരിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന പൂക്കളും ഹരിതാഭമായ മരങ്ങളും കണ്ടിട്ട് ദൈവാനുഗ്രഹത്തിന്റെ അടയാളങ്ങളെ കുറിച്ച് നിങ്ങളൊന്നു ചിന്തിച്ചുനോക്കൂ...
ഇത് കേട്ട് സൂഫി കണ്ണുതുറന്നു.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു യഥാർത്ഥ അനുഗ്രഹത്തിന്റെ അടയാളങ്ങളെ തൊട്ട് നീ അശ്രദ്ധവാനാണ്.
നിന്റെ ഹൃദയമാണ് നിനക്ക് അനുഗ്രഹമായി ലഭിച്ച ഏറ്റവും വലിയ സമ്മാനം.
ബാക്കിയുള്ള ഈ ദൃശ്യ വസ്തുക്കൾ മുഴുവനും അതിൻറെ നിഴലുകൾ മാത്രമാണ്.
ഏതുപോലെയെന്നാൽ മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ ഒഴുകുന്ന അരുവിയിൽ ആ വ്യക്ഷങ്ങളുടെ പ്രതിബിംബം ഉണ്ടാവും.
ആ പ്രതിബിംബങ്ങൾ കണ്ടുകൊണ്ട് ഒരാൾ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുകയാണ്, ഇതാണ് യഥാർത്ഥ തോട്ടമെന്ന്.
യഥാർത്ഥ പൂന്തോട്ടം അതിനടുത്തു തന്നെ ഉണ്ടല്ലോ. നീ നിൻറെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് നോക്കൂ..
അവിടെ നിന്റെ ഹൃദയനാഥനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കൂ... ശാന്തമായി...
അപ്പോൾ അവിടെ ഒഴുകുന്നുണ്ടാകും യഥാർത്ഥ പൂന്തേനരുവികൾ.
അവിടെയുണ്ട് പൂന്തോട്ടവും, അവിടെത്തന്നെയുണ്ട് പ്രണയവും പ്രണയഭാജനവും.
ഈ കഥയിലൂടെ സൂഫി ആസ്വാദനത്തയും അതിലുള്ള ദൈവീക ചിന്തയെയും നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തുകയല്ല.
മറിച്ച്, ആ വ്യക്തി മനസ്സിലാക്കിയതിനും അപ്പുറം ധ്യാനത്തിൻറെ മറ്റൊരു തലം കൂടിയുണ്ടെന്ന് അയാളെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുകയാണ്.
ഹൃദയത്തിൽ പ്രണയത്തിൻറെ തിരിനാളം തെളിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ കണ്ണടച്ചാലും കണ്ണ് തുറന്നാലും തനിച്ചിരുന്നാലും ജന മധ്യത്തിലും ആരാധനാലയത്തിലാണെങ്കിലും സ്വന്തം വീട്ടിൽതന്നെയെങ്കിലും അയാൾ ധ്യാനത്തിൽ തന്നെയായിരിക്കും.
സൂഫിയുടെ ധ്യാനത്തിന് പ്രത്യേക രീതിയിൽ ഒരു ഇറുത്തമോ അല്ലെങ്കിൽ പ്രത്യേക പൊസിഷനോ ഉണ്ടാവണമെന്നില്ല.
കാരണം ദൈവ വചനം ഇങ്ങനെയാണ്,
Who contemplate the God while standing or sitting or [lying] on their sides
(നിന്നും ഇരുന്നും കിടന്നും തങ്ങളുടെ നാഥനെ ധ്യാനിക്കുന്ന വരാണ് അവർ)
ഹൃദയത്തിൽ ധ്യാനത്തിന്റെ സുന്ദരനിമിഷങ്ങൾ സദാ അനുഭവിക്കാനാവട്ടെ എന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ.
നന്ദി.
